Η ιστορία ξεκίνησε από τότε που ήμουν ακόμη μικρό παιδί. Ήμουν παιδί, μιας πολύ φτωχής οικογένειας. Πολλές φορές, δεν είχαμε ούτε φαγητό να φάμε. Κάθε φορά που καθόμασταν στο τραπέζι, η μητέρα μου, μου έδινε από το δικό της φαγητό. «Φάε αυτό το φαγητό παιδί μου, εγώ χόρτασα, δεν πεινάω άλλο»
Αυτό ήταν το πρώτο ψέμα της μητέρας μου.
Αργότερα όταν είχα μεγαλώσει λίγο, η μητέρα μου στον ελεύθερο χρόνο της, ψάρευε σ’ ένα ποτάμι κοντά στο σπίτι μας, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσει λίγα ψάρια που ήταν απαραίτητα για την σωστή ανάπτυξή μου. Συνήθως μου έφτιαχνε ψαρόσουπα. Όση ώρα έτρωγα την ψαρόσουπα, καθόταν δίπλα μου και έτρωγε ότι έμενε πάνω στα κόκαλα των ψαριών. Τη λυπόμουν και της έδεινε ένα καλό κομμάτι ψάρι να φάει κι αυτή. Μου το επέστρεφε λέγοντας. «Φάε παιδί μου εσύ. Δεν μου αρέσουν εμένα τα ψάρια»
Αυτό ήταν το δεύτερο ψέμα της μητέρας μου.
Όταν άρχισα να σπουδάζω, προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα για τις σπουδές μου, η μητέρα μου πήγε σε μια επιχείρηση και συναρμολογούσε χάρτινα κουτάκια συσκευασίας. Έτσι έβγαζε κάποια χρήματα για την κάλυψη των αναγκών μας. Μια χειμωνιάτικη νύχτα, ξύπνησα και είδα τη μητέρα μου που ήταν ακόμα ξύπνια, να εργάζεται, κολλώντας κάποια κουτιά, κάτω από το φως ενός λύχνου. Μητέρα, γιατί δεν πας για ύπνο; Είναι πολύ αργά και αύριο το πρωί πρέπει να πας για δουλειά, της είπα. Η μητέρα μου χαμογέλασε και είπε: «Κοιμήσου εσύ παιδί μου. Εγώ δεν είμαι κουρασμένη.»
Αυτό ήταν το τρίτο ψέμα της μητέρας μου.
Αργότερα, όταν ήρθε η ώρα των απολυτήριων εξετάσεων, η μητέρα μου ζήτησε άδεια από την εργασία της, για να με συνοδεύσει. Αν και κατά τη διάρκεια της ημέρας είχε πάρα πολύ ζέστη, η μητέρα μου με περίμενε καρτερικά για ώρες κάτω από τον καυτερό ήλιο. Όταν βγήκα έξω, η μητέρα μου με αγκάλιασε και μου έδωσε ένα μπουκαλάκι κρύο τσάι που μόλις είχε αγοράσει. Όμως εκείνη την ώρα το μόνο που με ένοιαζε και με ικανοποιούσε πάνω απ΄όλα, ήταν η αγάπη και η στοργή αυτής της μάνας. Την είδα μούσκεμα στον ιδρώτα και της έδωσα το μπουκάλι να πιει και να δροσιστεί.
«Εσύ να το πιεις γιε μου. Εγώ δεν διψάω.» μου είπε
Αυτό ήταν το τέταρτη ψέμα της μητέρας μου.
Μετά το θάνατο του πατέρα μου λόγω ασθένειας, η καημένη η μητέρα μου έπρεπε να παίξει διπλά το ρόλο της, για να συντηρήσει την οικογένεια. Με τη δουλειά της και μόνο έπρεπε να καλύψει όλες τις ανάγκες μας. Η ζωή μας γινόταν όλο και πιο δύσκολή. Ευτυχώς υπήρχε κοντά μας μια καλή θεία και μας συμπαραστεκόταν πότε - πότε. Οι γείτονες βλέποντας την κατάστασή μας, προσπάθησαν να πείσουν τη μητέρα μου να ξαναπαντρευτεί. Να βρει ένα σύντροφο να νοιώσει αγάπη και συμπαράσταση. Αλλά η μητέρα μου πάντα τους αποστόμωνε. «Δεν χρειάζομαι εγώ άλλη αγάπη. Έχω το γιο μου»
Αυτό ήταν το πέμπτο ψέμα της μητέρας μου.
Αφού είχα τελειώσει τις σπουδές μου και στη συνέχεια βρήκα μια δουλειά, είχε έρθει και η ώρα για την ηλικιωμένη μητέρα μου να πάρει μια μικρή σύνταξη. Αλλά αυτή δεν μπορούσε να καθίσει. Κάθε πρωί πήγαινε στη λαϊκή και πουλούσε χόρτα και λαχανικά, για να καλύψει κάποιες ανάγκες της. Εγώ, κάποια στιγμή έφυγα μακριά της, σε άλλη πόλη για δουλειά. Συχνά της έστελνα χρήματα για να την βοηθήσω οικονομικά. Αλλά βλέπεις ήταν και πεισματάρα. Δεν τα ξόδευε, τα μάζευε και κατά διαστήματα μου τα έστελνε πίσω. «Πάρε τα εσύ παιδί μου. Εγώ έχω αρκετά χρήματα.»
Αυτό ήταν το έκτο ψέμα της μητέρας μου.
Αργότερα έκανα μεταπτυχιακές σπουδές με τη χρηματοδότηση μιας εταιρείας, μέσω ενός προγράμματος υποτροφιών. Πήρα το δίπλωμα από ένα φημισμένο Πανεπιστήμιο και η εταιρεία με κράτησε στη δουλειά της, με ένα αρκετά υψηλό μισθό. Τώρα είχα τη δυνατότητα να φέρω κοντά μου τη μητέρα μου, να ξεκουραστεί και να απολαύσει την υπόλοιπη ζωή της. Αλλά βλέπετε, η μάνα μου μάλλον δεν ήθελε να γίνει βάρος στο γιο της. «Άσε με εμένα γιε μου. Δεν είμαι εγώ για τέτοια. Εσύ να περνάς καλά»
Αυτό ήταν το έβδομο ψέμα της μητέρας μου.
Στα γηρατειά της, η μητέρα μου προσβλήθηκε από καρκίνο του πνεύμονα και έπρεπε να νοσηλευτεί. Δεν μου το είχε πει, αλλά μόλις το έμαθα έτρεξα αμέσως κοντά της. Πήγα στο σπίτι και την βρήκα στο κρεβάτι εξασθενημένη μετά από χειρουργική επέμβαση. Φαινόταν τόσο άρρωστη και κουρασμένη. Προσπαθούσε να χαμογελάσει αλλά η αδυναμία της ήταν ολοφάνερη. Με έπιασαν τα κλάματα βλέποντάς την σε τέτοια κατάσταση. Αλλά η μητέρα, με όση δύναμη της είχε απομείνει μου λέει. «Μην κλαις, αγόρι μου. Είμαι καλά. Δεν βλέπεις; Μια χαρά είμαι.»
Αυτό ήταν το όγδοο ψέμα της μητέρας μου. Μετά απ΄αυτό, έκλεισε τα μάτια της για πάντα.
Αυτό ήταν το πρώτο ψέμα της μητέρας μου.
Αργότερα όταν είχα μεγαλώσει λίγο, η μητέρα μου στον ελεύθερο χρόνο της, ψάρευε σ’ ένα ποτάμι κοντά στο σπίτι μας, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσει λίγα ψάρια που ήταν απαραίτητα για την σωστή ανάπτυξή μου. Συνήθως μου έφτιαχνε ψαρόσουπα. Όση ώρα έτρωγα την ψαρόσουπα, καθόταν δίπλα μου και έτρωγε ότι έμενε πάνω στα κόκαλα των ψαριών. Τη λυπόμουν και της έδεινε ένα καλό κομμάτι ψάρι να φάει κι αυτή. Μου το επέστρεφε λέγοντας. «Φάε παιδί μου εσύ. Δεν μου αρέσουν εμένα τα ψάρια»
Αυτό ήταν το δεύτερο ψέμα της μητέρας μου.
Όταν άρχισα να σπουδάζω, προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα για τις σπουδές μου, η μητέρα μου πήγε σε μια επιχείρηση και συναρμολογούσε χάρτινα κουτάκια συσκευασίας. Έτσι έβγαζε κάποια χρήματα για την κάλυψη των αναγκών μας. Μια χειμωνιάτικη νύχτα, ξύπνησα και είδα τη μητέρα μου που ήταν ακόμα ξύπνια, να εργάζεται, κολλώντας κάποια κουτιά, κάτω από το φως ενός λύχνου. Μητέρα, γιατί δεν πας για ύπνο; Είναι πολύ αργά και αύριο το πρωί πρέπει να πας για δουλειά, της είπα. Η μητέρα μου χαμογέλασε και είπε: «Κοιμήσου εσύ παιδί μου. Εγώ δεν είμαι κουρασμένη.»
Αυτό ήταν το τρίτο ψέμα της μητέρας μου.
Αργότερα, όταν ήρθε η ώρα των απολυτήριων εξετάσεων, η μητέρα μου ζήτησε άδεια από την εργασία της, για να με συνοδεύσει. Αν και κατά τη διάρκεια της ημέρας είχε πάρα πολύ ζέστη, η μητέρα μου με περίμενε καρτερικά για ώρες κάτω από τον καυτερό ήλιο. Όταν βγήκα έξω, η μητέρα μου με αγκάλιασε και μου έδωσε ένα μπουκαλάκι κρύο τσάι που μόλις είχε αγοράσει. Όμως εκείνη την ώρα το μόνο που με ένοιαζε και με ικανοποιούσε πάνω απ΄όλα, ήταν η αγάπη και η στοργή αυτής της μάνας. Την είδα μούσκεμα στον ιδρώτα και της έδωσα το μπουκάλι να πιει και να δροσιστεί.
«Εσύ να το πιεις γιε μου. Εγώ δεν διψάω.» μου είπε
Αυτό ήταν το τέταρτη ψέμα της μητέρας μου.
Μετά το θάνατο του πατέρα μου λόγω ασθένειας, η καημένη η μητέρα μου έπρεπε να παίξει διπλά το ρόλο της, για να συντηρήσει την οικογένεια. Με τη δουλειά της και μόνο έπρεπε να καλύψει όλες τις ανάγκες μας. Η ζωή μας γινόταν όλο και πιο δύσκολή. Ευτυχώς υπήρχε κοντά μας μια καλή θεία και μας συμπαραστεκόταν πότε - πότε. Οι γείτονες βλέποντας την κατάστασή μας, προσπάθησαν να πείσουν τη μητέρα μου να ξαναπαντρευτεί. Να βρει ένα σύντροφο να νοιώσει αγάπη και συμπαράσταση. Αλλά η μητέρα μου πάντα τους αποστόμωνε. «Δεν χρειάζομαι εγώ άλλη αγάπη. Έχω το γιο μου»
Αυτό ήταν το πέμπτο ψέμα της μητέρας μου.
Αφού είχα τελειώσει τις σπουδές μου και στη συνέχεια βρήκα μια δουλειά, είχε έρθει και η ώρα για την ηλικιωμένη μητέρα μου να πάρει μια μικρή σύνταξη. Αλλά αυτή δεν μπορούσε να καθίσει. Κάθε πρωί πήγαινε στη λαϊκή και πουλούσε χόρτα και λαχανικά, για να καλύψει κάποιες ανάγκες της. Εγώ, κάποια στιγμή έφυγα μακριά της, σε άλλη πόλη για δουλειά. Συχνά της έστελνα χρήματα για να την βοηθήσω οικονομικά. Αλλά βλέπεις ήταν και πεισματάρα. Δεν τα ξόδευε, τα μάζευε και κατά διαστήματα μου τα έστελνε πίσω. «Πάρε τα εσύ παιδί μου. Εγώ έχω αρκετά χρήματα.»
Αυτό ήταν το έκτο ψέμα της μητέρας μου.
Αργότερα έκανα μεταπτυχιακές σπουδές με τη χρηματοδότηση μιας εταιρείας, μέσω ενός προγράμματος υποτροφιών. Πήρα το δίπλωμα από ένα φημισμένο Πανεπιστήμιο και η εταιρεία με κράτησε στη δουλειά της, με ένα αρκετά υψηλό μισθό. Τώρα είχα τη δυνατότητα να φέρω κοντά μου τη μητέρα μου, να ξεκουραστεί και να απολαύσει την υπόλοιπη ζωή της. Αλλά βλέπετε, η μάνα μου μάλλον δεν ήθελε να γίνει βάρος στο γιο της. «Άσε με εμένα γιε μου. Δεν είμαι εγώ για τέτοια. Εσύ να περνάς καλά»
Αυτό ήταν το έβδομο ψέμα της μητέρας μου.
Στα γηρατειά της, η μητέρα μου προσβλήθηκε από καρκίνο του πνεύμονα και έπρεπε να νοσηλευτεί. Δεν μου το είχε πει, αλλά μόλις το έμαθα έτρεξα αμέσως κοντά της. Πήγα στο σπίτι και την βρήκα στο κρεβάτι εξασθενημένη μετά από χειρουργική επέμβαση. Φαινόταν τόσο άρρωστη και κουρασμένη. Προσπαθούσε να χαμογελάσει αλλά η αδυναμία της ήταν ολοφάνερη. Με έπιασαν τα κλάματα βλέποντάς την σε τέτοια κατάσταση. Αλλά η μητέρα, με όση δύναμη της είχε απομείνει μου λέει. «Μην κλαις, αγόρι μου. Είμαι καλά. Δεν βλέπεις; Μια χαρά είμαι.»
Αυτό ήταν το όγδοο ψέμα της μητέρας μου. Μετά απ΄αυτό, έκλεισε τα μάτια της για πάντα.
Αν σας άρεσε,πατήστε
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου